- Co to jest PHASA i jakie są jego główne symptomy?
- Jakie są najczęściej występujące typy bólów głowy związanych z PHASA?
- Jakie czynniki mogą zwiększać ryzyko wystąpienia PHASA?
- Jaki jest związek między migrenami a bólami głowy związanymi z aktywnością seksualną?
- Jakie poważne komplikacje zdrowotne mogą wynikać z PHASA, i jak można je leczyć?
Charakterystyka i symptomy PHASA
PHASA to typ bólu głowy, który pojawia się podczas aktywności seksualnej i może trwać od jednej minuty do 24 godzin w formie intensywnej, lub być łagodniejszy, utrzymując się do trzech dni. Najczęściej występuje nagły, silny ból głowy w momencie osiągania orgazmu. Zjawisko to jest dwukrotnie do czterokrotnie częstsze u mężczyzn niż u kobiet. Chociaż przyczyny PHASA nie są do końca zrozumiałe, często wiąże się je z wysokim ciśnieniem krwi oraz istniejącymi problemami z migrenami czy innymi rodzajami bólów głowy.
Powiązane zagrożenia i przypadki medyczne
W kwietniu 2024 roku 61-letnia kobieta z USA doznała krwotoku mózgowego w trakcie stosunku seksualnego, początkowo myląc objawy z typowym bólem głowy i przyjmując aspirynę, co mogło przyczynić się do pogorszenia stanu. Krwotoki w trakcie seksu nie są tak rzadkie, jak mogłoby się wydawać – w USA nawet do 12% pacjentów przybywających do szpitala z krwotokiem mózgowym doznało go podczas aktywności seksualnej. Dodatkowo, w badaniach zidentyfikowano otwór w sercu (PFO) jako czynnik ryzyka udaru w trakcie seksu.
Diagnostyka i leczenie
Osoby doświadczające bólu głowy w trakcie seksu powinny zgłosić się do lekarza, który może zastosować leczenie typowe dla nadciśnienia, takie jak beta-blokery (1) czy antagoniści kanału wapniowego. Lekarz może również zasugerować mniej aktywną rolę podczas stosunku lub czasową abstynencję, aż do przeprowadzenia dalszych badań wyjaśniających przyczynę bólu.
Chociaż bóle głowy związane z aktywnością seksualną zwykle nie są groźne i można je łatwo leczyć, niekiedy mogą sygnalizować poważniejsze problemy zdrowotne, takie jak aneurysma czy wady serca. Dlatego ważne jest, by osoby doświadczające tego typu dolegliwości nie bagatelizowały symptomów i zasięgnęły porady medycznej. Wczesna diagnostyka i odpowiednie leczenie mogą zapobiec potencjalnie życiowo zagrożającym komplikacjom.
Przypisy:
(1) Beta-blokery, znane również jako beta-adrenolityki, to klasa leków stosowanych głównie w leczeniu różnych schorzeń sercowo-naczyniowych. Ich działanie polega na blokowaniu efektów adrenalin (epinefriny) i noradrenaliny (norepinefryny) na specyficzne receptory zwane receptorami beta-adrenergicznymi, które znajdują się w sercu i naczyniach krwionośnych, a także w innych częściach ciała.
Główne zastosowania beta-blokerów obejmują:
- Nadciśnienie tętnicze: Beta-blokery pomagają obniżyć ciśnienie krwi przez spowolnienie akcji serca i zmniejszenie siły, z jaką serce pompuje krew.
- Choroba wieńcowa: Leki te są stosowane do leczenia bólu w klatce piersiowej (dławicy piersiowej) spowodowanego niewystarczającym przepływem krwi do mięśnia sercowego.
- Zaburzenia rytmu serca: Beta-blokery pomagają regulować rytm serca i są stosowane w leczeniu różnych rodzajów arytmi.
- Niewydolność serca: Mogą wspomagać leczenie niewydolności serca, poprzez poprawę funkcji serca i spowolnienie postępu choroby.
- Po zawale mięśnia sercowego: Beta-blokery są często przepisywane pacjentom po przebytym zawale serca, aby zmniejszyć ryzyko kolejnych zdarzeń sercowo-naczyniowych.
- Migrena: W niektórych przypadkach beta-blokery są używane do profilaktyki migreny.
Beta-blokery wiążą się z receptorami beta-adrenergicznymi na komórkach serca i innych organów, blokując efekty hormonów stresu, co prowadzi do:
- Zmniejszenia tętna.
- Obniżenia ciśnienia krwi.
- Zmniejszenia zapotrzebowania serca na tlen.
Choć beta-blokery są ogólnie bezpieczne i skuteczne, mogą powodować skutki uboczne takie jak zmęczenie, zimne dłonie i stopy, zawroty głowy, osłabienie seksualne, a w niektórych przypadkach depresję lub problemy z oddychaniem u osób z astmą.
Stosowanie beta-blokerów musi być ściśle monitorowane przez lekarza, szczególnie u osób z chorobami płuc, takimi jak astma, czy też u pacjentów z pewnymi rodzajami blokad serca. Przed rozpoczęciem przyjmowania leków z tej grupy, ważne jest dokładne omówienie z lekarzem potencjalnych korzyści i ryzyka związanych z ich stosowaniem.
Źródło: MedicalXpress